Grunt to bunt

Wiecie, dlaczego polska muzyka rockowa w swej przeważającej większości jest taka nadęta, pompatyczna i drętwa? Za mało punka! Był Jarocin, to prawda, ale poza nielicznymi wyjątkami ten polski punk był zawsze tak bardzo wsobny, przedrzeźniający i interpretujący sam siebie, że nie promieniował twórczo na inne gatunki. Jakimś Pink Floydom i Deep Purplom się stawia u nas pomniki ze spiżu, a The Clash traktuje po macoszemu, Ramones jak żart, o Undertones czy Stiff Little Fingers to już w ogóle nikt nic nie wie…

Sam musiałem zaległości z punk rocka jako stary grubas nadrabiać, choć to przecież muzyka dla chudych małolatów. Ale skoro już nadrobiłem, niechby absolutne podstawy, to postanowiłem się ze światem swoją radością podzielić.
Panie i Panowie, zapraszam do słuchania mojej autorskiej stacji radiowej:

Praca nad nią była rozkoszą wielką. Przy okazji uzupełniłem kolekcję o płyty, które zawsze chciałem mieć, a których kupno ciągle odkładałem na później, bo zawsze było coś pilniejszego (zwykle jakieś przehajpowane nowości, które i tak nudziły mi się po trzech przesłuchaniach).

To, co dzisiaj słyszycie w RMF PUNK (tutaj dla macowców) to oczywiście dopiero miły złego początek. Playlista stacji będzie na bieżąco uzupełniana, więc jeśli ktoś ma sugestie to zapraszam. Ale jest na czym i dzisiaj ucho zawiesić – od pre-punka w rodzaju The Velvet Underground, The Stooges czy Patti Smith oraz angielskiej klasyki (The Sex Pistols, The Clash, Buzzcocks, The Damned, Sham69, The Exploited, Discharge), przez amerykańskie hałasy (Minor Threat, Dead Kennedys, Black Flag, Bad Brains, Circle Jerks) i zacnych indywidualistów (Hüsker Dü, Fugazi, NoMeansNo), aż po rozmaite smaczne wynalazki – Turbonegro, GG Allina, Plasmatics, Atari Teenage Riot, nawet Slayera (no, jakże miałbym nie dać nic z „Undisputed Attitude”?!), Ministry i Napalm Death. Oczywiście, są też ulubieńcy list przebojów, jak The Offspring czy Green Day, oraz sporo polskiego punka, od tego jabolowego po Dezertera i Post Regiment.

Słuchajcie na zdrowie, byle głośno! Najlepiej w pracy, albo kiedy rodzina i sąsiedzi pójdą spać. To jest punk, nie rurki z kremem 😉

PS. A właśnie – podziękowania dla Felka i Gronka za to, że mnie skutecznie punkiem zarazili.